Dziś ks. bp Szymon Stułkowski przewodniczył koncelebrze w czasie naszej szkolnej mszy św. roratniej. W czasie homilii nawiązał On do Jana Chrzciciela, który został posłany przez Boga na świat, aby przygotować drogi Panu Jezusowi - Zbawicielowi świata. Zaprosił nas do kontemplacji ikony obrazującej scenę Bożego Narodzenia. W skalnej grocie, Maryja i Józef pochylają się nad Dzieciątkiem. Mimo ubogich warunków, oświetlone postaci sprawiają wrażenie radosnych, pogodnych, spokojnych. Spokój zakłóca tylko koryto, w którym spoczywa Dzieciątko, tak inne od tradycyjnego żłóbka z siankiem. Przypomina kamienny grób, wskazując już od początku cel, dla którego przyszedł Zbawiciel na ziemię.

Poza skalną grotą wije się obramowana kamieniami droga niekiedy znikająca za pagórkami, by znów pojawić się na horyzoncie.

Sprawia wrażenie, że nie widzimy całej drogi, lecz tylko jej fragmenty. Biegnie wśród łąk i sadów, które zmieniającą się kolorystyką wskazują na upływający czas.

Ostatni widoczny odcinek drogi prowadzi na gołe, surowe wzgórze, na którym widnieją trzy krzyże.Za wzgórzem droga jakby się urywa, a może przestajemy ją widzieć? Na horyzoncie, za wzgórzem krzyży, ciepłe pastelowe barwy, jakby zapraszające, by bez lęku patrzeć w przyszłość. W połowie drogi widzimy trzy postaci idące od żłóbka ku górze krzyży. Może to Maryja z Józefem towarzyszą Józefowi na drodze Jego powołania?

Cała kompozycja w scenie Bożego Narodzenia ukazuje cel, dla którego Jezus stał się człowiekiem. Dlatego, że Bóg był z Nim, przeszedł On dobrze czyniąc i uzdrawiając wszystkich (Dz 10,38), by na wzgórzu Golgoty złożyć na krzyżu Ofiarę Odkupienia za grzechy świata.

Tekst: ks. bp Szymon Stułkowski
Obraz: Krzyż i żłóbek, Beate Heinen, 1986, Drukarnia i Księgarnia św. Wojciecha, Poznań 2006.

• Poprzedni artykuł
• Następny artykuł