28 stycznia 2015 klasa druga liceum wybrała się na wystawę Skoda Autolab. Mimo że mieliśmy problemy ze znalezieniem dogodnego terminu z powodu napiętego grafiku prac kontrolnych, sprawdzianów i odpowiedzi (wiecie, jak to w szkole bywa), udało nam się uciec wraz z naszym wychowawcą ze szkoły pewnego środowego poranka. W sumie nie spodziewałam się niczego ciekawego. - Samochody to nie dla mnie – myślałam. - Chłopcy będą mieli zabawę, a ja się będę nudziła. Nic podobnego. Ponad godzinna lekcja minęła, nim się obejrzeliśmy. Na początku pani ratownik zapoznała nas z podstawowymi zasadami pierwszej pomocy, które doskonale znaliśmy, dlatego, że czuwał nad tym pan Śnieguła. Więcej entuzjazmu wzbudziła w nas specjalna lornetka, która pokazywała, jak mózg pod wpływem alkoholu reaguje na zewnętrzne bodźce.

Przebrnęliśmy z entuzjazmem przez symulatory hamowania i dachowania i przeszliśmy do rzeczy, która była dla nas najciekawsza. Mogliśmy usiąść za kółkiem… samochodu wymiarów 2,5 m x 1,5 m.

Najwytrwalsi i najzdolniejsi nie potrącili pieszych na przejściu ani nie zderzyli się z autobusem. Nie wiem, czy ktokolwiek lubi patrzeć na wagę, ale tym razem nasze wyobrażenia o idealnej sylwetce ukrócił pan, który pokazał nam, ile ważylibyśmy, będąc pasażerami aut, które zderzają się, jadąc 50 km/h. Gdy ja stanęłam na wadze, licznik wskazał 2266 kg. Trochę nami wstrząsnęło. Kto jeździ 50 km/h, jak można 70 km/h, 100 km/h? A torebki koleżanek z klasy ważyłyby wtedy ponad 100 kg. Wyobraźcie sobie kilka takich toreb latających po samochodzie, które zderzyło się z tirem.

Wróciliśmy mało szczęśliwi do rzeczywistości i na matematykę rozszerzoną. Myślę, że każdy z nas poleciłby Skoda Autolab każdemu przyszłemu i teraźniejszemu kierowcy, bo dotarło do nas w mniejszym lub większym stopniu, jak kruche jest nasze życie.

Opr.: Aleksandra Konieczna
Fot.: mgr Tomasz Śnieguła
 

{sfx url='https://plus.google.com/u/0/b/111829012202749903572/photos/111829012202749903572/albums/6111546041663760305'}

• Poprzedni artykuł
• Następny artykuł