Twierdzenie, że zając śpi z otwartymi oczami, nie pokrywa się z prawdą.
Zając ma kożuch koloru ziemi i to daje mu pewność, że nie zostanie zauważony.
Dlatego można nieraz podejść zająca w kotlinie na bliską odległość i obserwować,
ale nie oznacza to, że zając śpi w tym czasie.
Jeśli bowiem śpi, to oczy ma zamknięte.
Potwierdzeniem tego jest fakt, że zające, które mają płytkie kotliny na śniegu,
podnoszą się bardzo szybko, gdyż wiedzą,
iż kolor ich turzycy odbija się od tła i dlatego są ostrożniejsze. Zając wydaje głos w zasadzie tylko wtedy,
kiedy znajduje się w bezpośrednim niebezpieczeństwie, np. goniony przez psa
albo kiedy jest ranny (głos wydawany wówczas przez niego
nazywa się kniazieniem) oraz w czasie parkotów (muskanie). Zając, mimo że przebywa na suchych terenach, wody się nie boi.
Jeżeli zachodzi potrzeba, potrafi przepłynąć rzekę wpław
lub przejść po kruchym i łamliwym lodzie.
Potrafi także przeskoczyć przeszkodę, np. rów.
|
