|
|
|
|
|
||
|
STRONA GŁÓWNA |
24 czerwca 2005 POŻEGNANIE ABSOLWENTÓW GIMNAZJUM 23 czerwca 2005 PIKNIK SZKOLNY 20 czerwca 2005 DZIEŃ SPORTU 4 czerwca 2005 TURNIEJ PIŁKI NOŻNEJ EDYCJA 2005 3 i 7 czerwca 2005 Pokaz zwierząt egzotycznych 1-13 czerwca 2005 16. DNI ŁAZARZA 1 czerwca 2005 MANDAT POSELSKI MARCINA NA XI SESJĘ SEJMU DZIECI I MŁODZIEŻY 16-31 maja 2005 Dni Europejskie - "Nasze podróże po Europie" 4-7 kwietnia 2005 Pożegnanie Ojca Świętego Jana Pawła II 24 czerwca 2005 POŻEGNANIE ABSOLWENTÓW GIMNAZJUM kliknij na zdjęcie, aby je powiększyć!
PIKNIK SZKOLNY W czwartek 23 czerwca, w przeddzień zakończenia Roku Szkolnego, cała społeczność szkolna zebrała się na pikniku. Impreza została otwarta przez Siostrę Dyrektor Eleonorę Henschke, po czym przewodniczące Samorządów Gimnazjum i Liceum przedstawiły bogaty program, który zawierał między innymi takie punkty, jak konkurs o samorządności, przedstawienie przez każdą klasę części artystycznej pt. "Prezentujemy własne talenty", konkurencje sportowe : bieg w workach, konkurs rzutów do kosza, przeciąganie liny, jedzenie jabłek na czas, badminton czy mecz siatkówki nauczyciele - uczniowie. Można było w tym czasie zjeść kiełbaskę z grilla, drożdżówkę, wypić sok. Impreza spodobała się uczniom, którzy chętnie włączali się w proponowane konkurencje, tym bardziej, że sami je przygotowywali. kliknij na zdjęcie, aby je powiększyć!
Dzień Sportu W poniedziałek 20 czerwca reprezentacje każdej klasy gimnazjum i liceum rozgrywały mecze koszykówki. Dzień Sportu otwarty został przez Siostrę Dyrektor Eleonorę Henschke, po czym wszyscy zebrani odśpiewali szkolny hymn, a następnie p. Jacek Biernacki - nauczyciel wychowania fizycznego, przedstawił zasady gry i kolejność rozgrywek. W kategorii chłopców najlepsza okazała się klasa II liceum, a wśród dziewcząt klasa II b gimnazjum. Zwycięska drużyna rozegrała mecz z nauczycielami. kliknij na zdjęcie, aby je powiększyć!
4 czerwca 2005 TURNIEJ PIŁKI NOŻNEJ EDYCJA 2005
Zwycięzcami zawodów została drużyna uczniów klasy II liceum w składzie: Sergiej Shum, Witold Lewicki, Mateusz Oźmiński, Adrian Panasko, Marcin Kusztal, Radek Nowakowski, Jakub Soboń. Drugie miejsce zajęła drużyna o wdzięcznej nazwie "Młode Wilki" złożona z nauczycieli naszych szkół (p. Artur Salamon, p. Krzysztof Koc, p. Jacek Biernacki) oraz zaproszonych gości w składzie: p. Robert Szeklicki (prodziekan Wydziału WF AWF w Poznaniu) wraz z synem i synem chrzestnym, p. Janusz Maciaszek (adiunkt Zakładu Teorii WF i Antropomotoryki AWF w Poznaniu) wraz z synem.
3 i 7 czerwca 2005 Pokaz zwierząt egzotycznych Pan Jacek Pałasiewicz, pracownik Nowego ZOO w Poznaniu, zaprezentował nam żywe bezkręgowce: karaluchy, rochatyńce, patyczaki, pająki, cykady, chrząszcze, pokazywał nawet małego skorpiona i węża. Wszystkie zwierzęta, za wyjątkiem pająków, można było dotknąć czy wziąć na ręce. Pokaz był ubogacony ciekawym komentarzem pana Jacka. kliknij na zdjęcie, aby je powiększyć!
1 - 13 czerwca 2005 16. DNI ŁAZARZA
Organizatorzy, Rada Osiedla "Święty Łazarz" oraz Klub Osiedlowy "Krąg", zaprosili także do uczestnictwa młodzież naszej szkoły. W piątek 3 czerwca nasi gimnazjaliści: Marta, Julia i Marcin, wzięli udział w turnieju wiedzy o Łazarzu dla uczniów szkół podstawowych i gimnazjów - "Łazarski Omnibus 2005". Zadania do wykonania były bardzo urozmaicone, np. rozwiązanie krzyżówki, ułożenie krótkiej rymowanki o dzielnicy "Łazarz" w gwarze poznańskiej, ulepienie z masy solnej podobizny muszli koncertowej z Parku Wilsona czy narysowanie z pamięci mapy ulic prostopadłych do ul. Głogowskiej na odcinku od Dworca Kolejowego do ul. Hetmańskiej. ) W poniedziałek 6 czerwca chór szkolny pod dyrekcją p. Szczepana Tomczaka wziął udział w Przeglądzie Amatorskich Zespołów Artystycznych "Krąg 2005" śpiewając m. in. "Cześć polskiej ziemi", "Can't help folling in love", "Syahamba". 1 czerwca 2005 r. MANDAT POSELSKI MARCINA NA XI SESJĘ SEJMU DZIECI I MŁODZIEŻY Dnia 1 czerwca 2005 r. odbyła się XI Sesja Sejmu Dzieci i Młodzieży. W tej sesji uczestniczył przedstawiciel naszej szkoły - Marcin Kuźlan, uczeń klasy III A Gimnazjum.
Podstawę zdobycia mandatu posła Sejmu Dzieci i Młodzieży stanowiła praca pisemna na jeden z następujących tematów: kliknij na zdjęcie, aby je powiększyć!
Sprawozdanie ze spotkań młodych parlamentarzystów XI Sesji Sejmu Dzieci i Młodzieży Dnia 30 maja 2005 r. w Wielkopolskim Urzędzie Wojewódzkim w Poznaniu miało miejsce spotkanie wielkopolskich parlamentarzystów - posłów na Sejm Dzieci i Młodzieży i dyrektorów szkół, do których uczęszczają, z Wojewodą Wielkopolskim Andrzejem Nowakowskim. Młodzi posłowie otrzymali z rąk wojewody pamiątkowe dyplomy oraz nagrody rzeczowe. Na spotkanie przybyła także była Minister Edukacji Narodowej i Sportu, poseł Krystyna Łybacka. Posłowie Sejmu Dzieci i Młodzieży zadawali pani poseł oraz wojewodzie pytania dotyczące ich dokonań w rządzeniu oraz tego, jak owo rządzenie powinno wyglądać. Pani poseł mówiła także o roli posłów oraz przedstawiła typowy przebieg dnia parlamentarzysty. Spotkanie zakończyło się podaniem młodym posłom informacji o godzinie wyjazdu do Warszawy na posiedzenie XI Sesji Sejmu Dzieci i Młodzieży.
O godzinie 11:00 młodzi posłowie przeszli do sali plenarnej, gdzie do godziny 15:30 trwały obrady. Rozpoczęły się one od przemówień premiera Marka Belki, Marszałka Sejmu RP Włodzimierza Cimoszewicza i rzecznika praw dziecka Pawła Jarosa. W czasie posiedzenia uchwalono uchwałę o uczczeniu pamięci Jana Pawła II, uchwałę dotyczącą 60-tej rocznicy zakończenia II wojny światowej, apel o poszanowanie prawa w życiu publicznym, apel o tolerancję oraz apel dotyczący brutalizacji życia jako zagrożenia dla demokracji. Pierwsze dwie uchwały przyjęto przez aklamację. Natomiast nad apelami rozgorzały dyskusje. Posłowie (w tym także ja) zgłaszali do nich poprawki. Po każdej dyskusji głosowano nad całością projektu. Ostateczenie Sejm uchwalił wszystkie projekty apeli. Po zakończeniu obrad, około godziny 15:30, młodzi posłowie mieli obiad w sejmowej restauracji. Po obiedzie parlamentarzyści wrócili do domów, z nadzieją, że za rok spotkają się tutaj znów.
(wybory, referenda, konsultacje) podstawowymi obowiązkami obywateli demokratycznego państwa. Prawo od zawsze było stanowione w celu ustalenia zasad funkcjonowania państwa, zbiorowości, instytucji itp. Przepisy prawa nie powstały po to, aby robić na złość podlegającym mu podmiotom, lub (jak można usłyszeć w dowcipie), aby je łamać. Istnieją one po to, aby państwo jako zbiorowość społeczna mogło działać w sposób sprawny i należyty, zapewniając swoim obywatelom wszelkie prawa i wolność. Dlatego też, prawo i jego poszanowanie jest tak ważnym elementem państwa demokratycznego. Najważniejszym aktem prawnym w państwie, w którym sprawuje się rządy demokratyczne, jest konstytucja (z łac. constitutio - ustanowienie), czyli ustawa zasadnicza. Określa ona podstawy ustroju politycznego i społeczno-gospodarczego w państwie. To według niej ustanawia się całe prawo, gdyż każdy inny akt prawny musi być z nią zgodny. Wskazuje także na podstawowe prawa i obowiązki obywatela oraz zasady organizacji i kompetencje władz. Jest to swoista opoka, na której zbudowano państwo. Dobrze skonstruowana i napisana konstytucja to pierwszy krok do spisania prawa, które powinno pomagać w sprawnym funkcjonowaniu państwa, ale jednocześnie niejako "pamiętać" o tym, że obywatelowi przysługują swobody demokratyczne takie jak: wolność osobista, wolność słowa, tolerancja, wolność zgromadzeń, wolność prasy, równość wobec prawa, prawo do życia, nietykalność osobista, prawo do prywatności, prawo do tajemnicy korespondencji, wolność wyznania oraz wiele innych praw i swobód. Historia uczy nas jednak, że jeśli danej grupie społecznej przyzna się zbyt duże kompetencje to skutki mogą być opłakane. Przykładem jest konstytucja Nihil novi (Nic nowego;1505 r. I Rzeczpospolita), która znacznie ograniczyła władzę króla na rzecz władzy sejmu. Odtąd król nie mógł wydać ustawy bez zgody parlamentu. Spowodowało to, że faktyczną władzę sprawowała władza ustawodawcza, co doprowadziło do osłabienia Polski, a później do jej upadku, mimo prób zmian i reform wprowadzonych Konstytucją 3 Maja (chwalebnie zapisaną w karcie historii jako druga na świecie ustawa zasadnicza po konstytucji Stanów Zjednoczonych). Podobna sytuacja zaistniała, gdy uchwalono Konstytucję marcową (1921 r. II Rzeczpospolita), chociaż późniejsze próby reform (zamach majowy 1926 r., nowela sierpniowa 1926 r., konstytucja kwietniowa 1935 r.) były bardziej skuteczne niż reformy w czasach I Rzeczpospolitej. Poszanowanie prawa polega głównie na jego przestrzeganiu. Ważne jest to, czy obywatel zaakceptuje obowiązujące prawo i czy będzie je przestrzegał. Gdyby każdy obywatel żył zgodnie z prawem, to nie byłoby problemu przestępczości, spadłaby liczba wypadków drogowych, gdyż kierowcy przestrzegaliby kodeksu drogowego, nie byłoby afer gospodarczych, bo nie wręczano by "łapówek", podatnicy nie oszukiwaliby w zeznaniach podatkowych itd. Państwo miałoby wtedy bardzo duże korzyści. Niski poziom przestępczości, większe dochody z podatków, mniejsze wydatki np. na organy ścigania. To wszystko przekłada się później na poziom standardu życia. Więc jeśli prawo jest nie przestrzegane, to nie można się skarżyć, że stan polskich dróg jest taki, a nie inny, albo że są problemy w służbie zdrowia. Jeśli chcemy, aby w Polsce było lepiej musimy przestrzegać prawa oraz musimy zachęcać innych do jego przestrzegania.
Jednakże, aby można było przestrzegać przepisów prawnych, ktoś musi je najpierw stworzyć, a następnie wprowadzić w życie. I tutaj władza ustawodawcza i proces legislacyjny grają pierwsze skrzypce. To zadaniem parlamentu jest tworzenie przepisów obowiązujących w państwie, którym podlega społeczeństwo. Lecz skąd tak naprawdę bierze się władza ustawodawcza? Z wyborów oczywiście, które są: Istota demokratycznego państwa oparta jest na udziale obywateli w sprawowaniu władzy. Nie jest obecnie możliwe przy stanowieniu prawa, aby każdy uprawniony obywatel mógł się w danej kwestii wypowiedzieć tak jak czynili to starożytni Grecy - ojcowię demokracji (z gr. demos- lud, kraloswładza). Dlatego też, stworzono system demokracji pośredniej - obywatele wybierają swoich przedstawicieli czyli posłów i senatorów zasiadających w parlamencie. Podobną rolę w sprawowaniu władzy przez ogół społeczeństwa odgrywają referenda. Oddanie przez obywatela głosu w referendum jest przejawem demokracji bezpośredniej, W referendach władza prosi obywatela o wydanie opinii na tematy, które są uważane (także przez konstytucję) za szczególnie ważne dla państwa. W ostatnich latach Polacy mogli być świadkami kilku referendów. Między innymi w 1997 r. w sprawie uchwalenia nowej konstytucji, a także w roku 2003, kiedy to właśnie naród decydował o wstąpieniu Polski do Unii Europejskiej. Bywają też sprawy, które nie wymagają konsultacji z obywatelami całego państwa, ale wystarczy poznać opinię społeczności danego regionu. Na przestrzeni kilku ostatnich miesięcy, można było usłyszeć o lokalnych referendach w poszczególnych miastach na temat odwołania prezydentów lub burmistrzów tych miast. Demokratyczne wyb0ry mają również miejsce na szczeblach lokalnych ( wybory do terytorialnych władz samorządowych). Społeczność gmin, powiatów i województw wybiera swoich przedstawicieli, którzy mają stanowić prawo tzw. lokalne organizujące działalność poszczególnych jednostek samorządu terytorialnego. Obywatel jako wyborca ma prawo nie tylko dokonania wyboru kandydata do sprawowania tak ważnej funkcji, jaką jest bezpośredni udział w sprawowaniu władzy, ale też ma możliwość przekazania swoich opinii, wniosków czy postulatów. Przedstawiciel władzy powinien w swojej działalności wziąć je pod uwagę. Dotyczy to zarówno posłów i senatorów, którzy w tych celach mają obowiązek prowadzić biura poselskie lub senatorskie, jak i radnych jednostek samorządowych oraz wójtów, burmistrzów, prezydentów miast, starostów i marszałków województw, którzy obowiązkowo pełnią dyżury dla obywateli. Obywatele państw demokratycznych powinni odczuwać moralne zobowiązanie do uczestnictwa w wyborach i chętnie brać w nich udział, ale jak zwykle bywa, rzeczywistość jest bardzo brutalna. W dzisiejszych czasach obserwuje się niepokojące zjawisko, bardzo niskiej frekwencji w wyborach i referendach. Jest to bardzo poważny problem, ponieważ jeśli ta sytuacja się nie zmieni, może dojść do tego, że ludzie przestaną w ogóle chodzić do urn wyborczych, albo zrobią to bardzo nieliczni. Byłby to swego rodzaju upadek systemu rządów demokratycznych. Piękne wartości wywodzące się ze starożytnej Grecji odeszłyby w niepamięć.
Każdy prawdziwy patriota, kochający swój kraj i naród powinien swą miłość do ojczyzny oraz poszanowanie jej praw okazać przy urnie wyborczej. Swoją obecnością w lokalu wyborczym daje przykład innym obywatelom oraz daje świadectwo, że sprawy ojczyzny są dla niego ważne. Ewentualne niezadowolenie z sytuacji politycznej czy gospodarczej ma prawo na bieżąco konsultować z przedstawicielami władzy w licznych biurach. Absolutnie nie powinno być ono powodem do absencji wyborczej. 16 - 31 maja 2005 r. DNI EUROPEJSKIE - "NASZE PODRÓŻE PO EUROPIE"
Oto niektóre prace. Prezentujemy tylko znikomą część ekspozycji. Wszystkie prace uczniów są bardzo interesujące! Rok 1997. Dzień 24 czerwca. To właśnie dziś spełniły się dziecięce marzenia. Byłam w Disneylandzie! Spotkałam szopa Miko, Goofy'ego i Kubusia Puchatka! Jechałam karuzelą na słoniu Jumbo! Niestety poszliśmy też do Domu Strachów, a właściwie ustawiliśmy się w długą kolejkę. Gdy już dochodziliśmy do wejścia zauważyłam zmierzającego ku nam kościotrupa. Cały czas powtarzałam sobie, że się nie boję, ale gdy był on tuż przed nami, nie wytrzymałam, zaczęłam uciekać jak szalona i mijając gapiących się na mnie ludzi przebiegłam chyba pół Disneylandu zanim tata zdołał mnie złapać. To wcale nie jest śmieszne! Wiecie jaki to szok, widzieć kościotrupa w wieku 7 lat?!"
4 - 7 kwietnia 2005 r. POŻEGNANIE OJCA ŚW. JANA PAWŁA II
10. osobowa delegacja uczniów naszej szkoły udała się na Łęgi Dębińskie aby złożyć kwiaty i zapalić znicze pod krzyżem upamiętniającym spotkanie mieszkańców Poznania z Ojcem świętym Janem Pawłem II w 1983 roku. Edyta Foltyn, uczennica klasy III B Gimnazjum, tak napisała w swojej relacji:
Przez wszystkie dni, w holu szkoły leżała Księga Kondolencyjna. Tam pisaliśmy to, co nosiły nasze serca. Każdy z nas miał jeszcze jedną sposobność, by zwrócić się osobiście do Papieża, dziękując Mu za wszelkie dobro, prosząc o wstawiennictwo u Tronu Boga Ojca. Trwając w modlitwie o wieczną radość dla Ojca Świętego oraz o Jego beatyfikację prosiliśmy też o wierność naszym postanowieniom, o odwagę dążenia do tych ideałów, które On nam wyznaczał.  |
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
Przez dwa tygodnie w holu naszej szkoły a także w galerii na szkolnym strychu mogliśmy ogladać prace uczniów prezentujące najciekawsze zakątki Europy. Na plakatach zamieszczone zostały rozmaite pamiątki z odbytych już podróży: zdjęcia, widokówki, muszelki znad Atlantyku a nade wszystko wspomnienia, wrażenia, opisy zabytków wartych zobaczenia - nawet kartka z pamiętnika! Prace, łączyły elementy wiedzy z zakresu geografii, historii, sztuki, plastyki i wiedzy o państwach europejskich. Swoją twórczą inwencją, wyobraźnią i kunsztem artystycznym mogli się tu wykazać wszyscy - zarówno ci, którzy już zwiedzili "kawałek" Europy jak i ci, dla których europejskie podróże pozostają marzeniem.
Kartka z pamiętnika Doroty 
2 kwietnia odszedł do Domu Ojca nasz ukochany Papież Jan Paweł II. Każdego dnia, aż do pogrzebu, trwaliśmy wraz z całym Kościołem na modlitwie i czuwaniu. W przeddzień uroczystości pogrzebowych szczególnie wspominaliśmy wielkie dzieła, jakich Bóg dokonał przez posługę Ojca Świętego Jana Pawła II. Wtedy właśnie, podając sobie ręce na znak solidarności ze wszystkimi ludźmi pogrążonymi w smutku i bólu na całej ziemi, zaśpiewaliśmy BARKĘ - ulubioną piosenkę Papieża.
"Umarł Ktoś nam bliski. Polak. Zgasł człowiek, który był promkiem nadziei w najtrudniejszych czasach. W tamtej chwili nasze myśli zwrócone były ku Niemu. I może właśnie wtedy uświadomiliśmy sobie, że nie usłyszymy już słów Jana Pawła II wypowiedzianych z okna wychodzącego na plac św. Piotra."