Bardzo lubię teatr...

Bardzo lubię teatr. Za chwilę podniesie się kurtyna i pojawią się bohaterowie. Jakimi okażą się osobami? Czy wzbudzą moją sympatię czy wrogość? Czy rozśmieszą swoją postawą, czy też będę buntowała się przeciwko nim i chciała się przeciwstawić? Jaka historia zacznie rozgrywać się przed moimi oczami? Lubię te pytania na chwilę przed rozpoczęciem przedstawienia. Teatr dostrzegł jedno z największych zamiłowań człowieka - do słuchania i opowiadania historii. Możemy za moment znaleźć się wśród ateńskich lasów, w których Tytania i Oberon mieszają losy Hermii, Heleny, Demetriusza i Lysandra, wraz z cyrulikiem przemierzać Sewillę lub krwawo sięgnąć po koronę Szkocji. Nie ma ograniczeń w opowiadanych historiach, w wydarzeniach, które za chwilę zaczną się rozgrywać.

Ciekawość i oczekiwanie miesza się jednak zawsze z pytaniem, co bohaterowie, których widzimy, powiedzą nam o nas samych? Jakie wady i ułomności, nieobce każdemu z nas, będą nam chcieli wytknąć? Do jakich refleksji nas skłonią? Z którym bohaterem będziemy się identyfikować? Czy po skończonej sztuce zamyślimy się nad tym, co w opowiadanych historiach jest aktualne i prawdziwe w naszym racjonalnym świecie?

Bardzo lubię nasz szkolny teatr. Od września mieliśmy już kilkakrotnie okazję podziwiać występy szkolnych aktorów. Prezentowane przedstawienia były niezbyt długie, a pomimo tego bardzo bogate w treść i mądre przesłanie. Z każdej sztuki można było coś ważnego odczytać. Podziwiam naszych aktorów za ich zaangażowanie i zapał. Widać, że cieszy ich to, co robią.

Wcielając się w najróżniejsze role, nie tworzą jedynie papierowych bohaterów, ale postaci z krwi i kości, z emocjami i pragnieniami - autentycznych. Wyrazy uznania należą się też opiekunkom szkolnego teatru, które potrafią pogodzić i dzielnie sprawować kilka ról - reżysera, scenarzysty, choreografa, charakteryzatora, suflera (?)... Wszyscy tworzący nasz szkolny teatr zasłużyli, aby przypadający 27 marca Międzynarodowy Dzień Teatru obchodzić jako swoje święto.

Alina Piwowarczyk
- artykuł opublikowany w 19 numerze Kajecika, w lutym 2011 r.